Lots of Tales

Dit verhaal speelt zich af in de midden eeuwen, wanneer er nog geen elektronica is uitgevonden en mensen vooral per paard reisde. Mensen werkten hard op het land om hun gezinnen te onderhouden van eten en geld. Toch is de wereld waarin ze leven, anders dan die we kennen. De mensen hebben gezelschap van verschillende wezens. Elven, half-dieren Maar ook Seraphims die stilletjes langs ons leven en vervreemde wezens zoals paarden met de kop van een draak/wolf.

Aer:

Blastia:

Game Features:

Verhaal lijn:
De dit verhaal speelt af in het koninkrijk: Acryla. Het is een land met veel voorzieningen, mooie bossen, grote steden prachtige ruïnes en geweldige verhalen over legends waar men vroeger in geloofde. Zo ook de oude legends over een ‘Sheperd’ die met behulp van de Seraphim, het land beschermde tegen de Lord of Calamity. Tot hij weer verdween. Jaren gingen voorbij, en na de ontdekking van Aer, begon men meer te vertrouwen op Blastia. Mensen werden wreed, egoïstisch en gingen tegen elkaar in. Hierdoor werd het leger van de koninklijke ridders opgezet, om oorlogen te voorkomen.

Maar de algemene  boosaardigheid en egoïsme van de mens bleef en taste de aardbodem aan. Met namelijk de Aer die op random plekken met een te hoge concentratie verschijnt. Mens en dier worden aangetast, zo niet door de boosaardigheid dan wel door de rode Aer die ze puur hondsdol maakt.

Men kwam met het idee om grote steden van deze monsters te beschermen met ‘Barrier Blastia.’ Wat een groot Blastia object is dat een groot, rond, doorzichtig barrière maakt die over de stad valt. Mens en dier kunnen hier wel door heen, maar deze aangetast door de boosaardigheid of hondsdol door de rode Aer, kunnen hier niet naar binnen of naar buiten. Natuurlijk zij er dan ook kleinere steden, zonder een Blastia barrière omdat ze deze gewoon niet kunnen betalen.

Nu is er een nieuw tijdperk aangebroken en de koninklijke ridders maken zich klaar op de terugkeer van de Lord of Calamity. Tenminste, dat word men steeds toegefluisterd terwijl de council en de koning op zich laten wachten. De jonge prins is het wachten zat en wilt het volk geruststellen door zijn beloftes na te komen. Hij gaat op zijn beurt op zoek naar de Sheperd uit de oude verhalen, om samen een bondgenootschap te vormen om de Lord of Calamity te verslaan en het land te redden.
Teminste, het word nog spanend wanneer de koning de Koninklijke ridders stuurt om de prins terug te halen…

Regels:

- Chara's mogen alle wapen gebruiken dat ze willen, maar maak het niet te bont, iedereen heeft natuurlijk altijd een wapen dat ze het beste ligt xDD

- Zet bij het aanmaken van een chara, hun skill’s erbij (bij lv 1, 30pt verdelen over all skills)

Spoiler:

- Hij het aanmaken van een chara, begint elke chara met lv 1! (graag uitzonderingen bespreken)

- Gebruik geen magie van een element (zoals alleen water etc.) maar gelieve spreuken~^^ ((ook als je een Blastia als wapen gebruikt)) (tenzei je chara een Seraphim is of course xD)

- Alleen de team leider kan bij de 'team instellingen' 

- graag doorgeven wanneer een van je chara's een level stijgen, dan kan ik het in de lijst hier onder aanpassen, ook de skill points xD

- Hulp voor het levelen  graag lezen aub ^^
- hoeveel exp je chara nodig heeft  om te levelen staat hier ^^


Parties:

Naam:	Lvl:	Attack:	Defence:	Magic:	Speed:	Stamina:	Luck:	Intelligence:
Zayn (Leider)	1	14/5	3/5	1/5	4/5	3/5	2/5	3/5
Len Kazami	1	4/5	5/5	-/5	4/5	11/5	3/5	3/5
Maya	1	2/5	5/5	11/5	2/5	3/5	3/5	4/5
...	1	-/5	-/5	-/5	-/5	-/5	-/5	-/5

-

Naam:	Lvl:	Attack:	Defend:	Magic:	Speed:	Stamina:	Luck:	Intelligence:
Alma (Leider)	1	3/5	4/5	-/5	5/5	2/5	3/5	13/5
Genda Yuji	1	5/5	3/5	0/5	12/5	4/5	4/5	2/5
...	1	-/5	-/5	-/5	-/5	-/5	-/5	-/5

-

Naam:	Lvl:	Attack:	Defend:	Magic:	Speed:	Stamina:	Luck:	Intelligence:
Legolas (Leider)	1	3/5	12/5	-/5	3/5	3/5	5/5	4/5
Feohlia	1	5/5	7/5	-/5	7/5	3/5	5/5	3/5
...	1	-/5	-/5	-/5	-/5	-/5	-/5	-/5

-

Naam:	Lvl:	Attack:	Defend:	Magic:	Speed:	Stamina:	Luck:	Intelligence:
Sorey (Leider)	1	-/5	-/5	-/5	-/5	-/5	-/5	-/5
...	1	-/5	-/5	-/5	-/5	-/5	-/5	-/5
...	1	-/5	-/5	-/5	-/5	-/5	-/5	-/5

Lvl:	Attack:	Defend:	Magic:	Speed:	Stamina:	Luck:	Intelligence:	Exp:
1	14/5	3/5	1/5	4/5	3/5	2/5	3/5	None

Lvl:	Attack:	Defend:	Magic:	Speed:	Stamina:	Luck:	Intelligence:	Exp:
1	5/5	3/5	0/5	12/5	4/5	4/5	2/5	None

Lvl:	Attack:	Defend:	Magic:	Speed:	Stamina:	Luck:	Intelligence:	Exp:
1	2/5	5/5	11/5	2/5	3/5	3/5	4/5	None

Lvl:	Attack:	Defend:	Magic:	Speed:	Stamina:	Luck:	Intelligence:	Exp:
1	8/5	4/5	5/5	4/5	4/5	2/5	3/5	None

Bow Hero, de held van de boog. Deze held heeft een rustige en kalme instelling. Deze held bevind zich meer op de achtergrond, maar is daarom niet een onbelangrijk persoon. Deze held gebruikt de boog.

legoles and his dad
young legoles
legoles greenleaf


Legoles Greenleaf is toen hij geboren werd gekozen als bow hero. Hij merkte het door dat hij geen enkel ander wapen kon gebruiken. Hij is een held in de legende voor de mensen. Maar hij is een elf en word gehaat door mensen omdat er een machte elf is geweest die de verkeerde kant koos. Alle elven zijn daar door verstoten en terug gedreven naar het bos.
Maar legoles laat zich daar door niet weg jagen en gaat vaak naar het dorp alleen heeft hij altijd een kap op.
Legoles is een rustig persoon en mengt zich net in dingen die niet zijn zaken zijn zij alleen  er iemand zijn hulp nodig heeft helpt hij altijd.
level 1
Att:3/5
Def:12/5
Sp3/5
St:3/5
Lc: 5/5  
In: 4/5


met het meisje
rustig
boos
Sakura Okami
Sakura is een lief en rustig  wolf/meisje ze kan magie en is erg sterk in haar aanval en verdeging. ze is als jong werlaten door haar moeder en werd bevriend met een mensen kindje die haar eten bracht en met haar speelde in het bos helaas duurde dat geluk niet heel lang want na een tijdje  kwam het meisje niet meer terug en loopt ze vaak naar het randje van het dorp om de mensen van een afstandje te bekijken ze zorgt meestal dat ze niet gezien word.
level 1
Att:5/5
Def:5/5
Sp12/5
St:3/5
Lc: 2/5  
In: 3/5




Len Kazami
Len is opgroeit in de rol als bodyguard voor de eerste prins Zayn LeVane Landon Acron. Hij is een van zijn beste vrienden en heeft veel voor hem over. Hij is een echte flirt met vrouwen maar soms ook wel met mannen als het nodig is. Hij zorgt dat de prins zich aan de taken en regels houd. Ondanks alles zal hij overal met de prins heen gaan en hem beschermen, Hij zit standaard in de party van de prins
level 1
Att:4/5
Def:5/5
Sp:4/5
St:11/5
Lc: 3/5  
In:3 /5




Hij heeft een vriendelijk hart, een eerlijke uitdrukking en een positieve kijk op het leven. Hij woont in Elysia, het dorp van seraph, en is de enige mens onder hen. In tegenstelling tot de meeste mensen, kan Sorey serafijnen zien en is hij jeugdvrienden met een Waterseraph, Mikleo. Als kind kwam hij in het bezit van een boek met de naam Celestial Record en vanaf dat moment heeft hij een fascinatie voor oude ruïnes. Sorey gaat later een contract aan met Lailah om een ​​herder te worden

die is goed~~ ^^

Alma Justitia
Naam; Alma
Geslacht; vrouwelijk
Karakter; Wanneer ze haar plannen uitdenkt lijkt Alma een heel ander persoon. Ze probeert dan aan iedereen die aan het plan meedoet te denken en neemt alle persoonlijkheden van iedereen in acht. Haar verbeelding helpt daar helemaal bij, aangezien ze haar hele plan visueel helemaal kan voorstellen. En meestal gaat alles ook exact zoals haar plan uitgedacht is. Alma is opgegroeid als eerste dochter van een edelman, die in hun dorp een heel hoog aanzien had. Dit maakte dat ze met een redelijk arrogant karakter opgescheept zit. Dat maakt dat ze denkt dat als zìj een plan uitgedacht heeft, iedereen dat plan automatisch ook zou uitvoeren.
Buiten het uitdenken van plannen is Alma maar een naïeve meid. Ze is klunzig, naïef en helemaal onbewust van grapjes die mensen maken of als mensen metaforen of zoiets gebruiken. Maar boven dat allemaal heeft ze ongelooflijk veel geluk. Geluk zoals dat als ze over haar voeten valt, ze een kopstoot geeft aan een dief die haar probeert te bestelen. En hoewel ze van nature arrogant is, heeft ze door de verhalen die haar vader haar steeds vertelde over zijn eigen heldadige verhalen heeft ze een ongelooflijke fascinatie gecreëerd voor gerechtigheid. Alles wat ze doet moet eerlijk zijn voor iedereen. En dat tot een bijna idealistische, romantische manier van erover na te denken.
Alma is gewoon een genie en een kluns tegelijkertijd.
Level; 1
Base Stats;
Att:3/5
Def:4/5
Sp:5/5
Sta:2/5
Lck:3/5
Int:13/5
Party; Speer Hero

Avanna Narsilia
Avanna Narsilia
Naam; Avanna
Geslacht; vrouwelijk
Karakter; Avanna is een meisje dat niet anders wou dan de wereld te verkennen. Al sinds kind af aan was ze altijd ten volle geïnteresseerd wat er op de wereld gebeurde en wou ze alles in de wereld gezien hebben. Haar moeder wist ook al van heel vroeg dat Avanna uiteindelijk niet zou kunnen blijven in de plaats waar ze opgegroeid was, en uiteindelijk is ze zelfs zo ver gegaan dat ze in de mensenwereld geraakte. Haar nieuwsgierigheid bracht haar tot zo ver, maar Avanna was niet dom en verborg altijd wie ze was. Omdat ze weet hoe haar nieuwsgierigheid is, heeft ze er zoveel mee proberen te leven dat ze alleen zou zijn als ze kon. Ze praatte met niemand en zonderde zichzelf meestal af. Hierdoor is ze een redelijk stil persoon geworden, die het gezelschap van iemand die echt met haar tijd wil spenderen en haar accepteert enorm apprecieert. Ze heeft haar reis alleen gemaakt en is daardoor ook een heel sterk persoon geworden die zichzelf door iedere situatie heen helpt. Soms zou ze hulp van iemand anders moeten hebben, maar meestal denkt ze er zelfs niet aan deze te vragen. Hierdoor raakt ze vaak in de problemen, die al verholpen zouden kunnen zijn moest ze gewoon hulp gevraagd hebben aan mensen.
Verder heeft Avanna een mysterieuze sfeer om haar hangen. Als zij naar haar omgeving kijkt, lijkt het alsof ze naar een heel andere wereld zou kijken dan iemand anders. Ondanks het feit dat ze naar de mensenwereld gegaan is, is ze niet vergeten wat ze allemaal in de elfenwereld geleerd heeft. Daar leerde ze namelijk wat alle planten doen en waar ze geneeskundig voor gebruikt zouden kunnen voor worden. Daarbuiten heeft ze van haar moeder geleerd hoe ze via zang de natuur rondom haar moet aansturen, dit vooral met wind/weer en planten.
Level; 1
Base Stats;
Att: 2/5
Def: 4/5
Spd: 5/5
Sta: 4/5
Lck: 7/5
Int: 8/5
Party; Sword party

zijn goed ^^

alleen weet wel dat de 'mensen wereld' en de 'elven wereld' gewoon een wereld zijn xD
(gewoon een wereld met 'alles' ^^)

Jup xDD ik wist er alleen geen andere naam aan te geven :p
Dacht dat als de elven zich terug hadden getrokken, dat ze dan wel een eindje verder leven

yupyup ^^ maar this niet zo dat t ee andere planeet heeft ofzo ^^
maar k snap je ^^


dan kunnen we wel alvast beginen denk ik xD

Total Exp: nvt
Het was rond het einde van de ochtend toen Zayn op zijn merrie Celestia stapte om vervolgens de stad in te gaan. hij keek even om naar Len en wachtte rustig tot hij ook klaar was om te gaan. "Laten we vandaag de grote markt bezoeken. Dan kunnen we nog wat appels halen voor de paarden," sprak hij rustig, om zijn enthousiasme te verbergen

Terwijl ik met mijn ogen vluchtig de omgeving afspeur en probeer mijn kap zo ver mogelijk over mijn hoofd te houden, loop ik over het marktplein. Alle mensen praten met elkaar, maar het geluid van het marktplein lijkt maar een vaag, weggemoffeld geluid in mijn oren. Lachende mensen, spelende kinderen. Ondertussen ben ik gewend niet op mijn omgeving te letten, maar de eerste keer dat ik hier kwam was dat helemaal anders. Terwijl ik met mijn mand naar de marktkraampjes trek waar ik de spullen die ik nodig heb kan vinden. Na een heleboel kraampjes gedaan te hebben, kom ik uiteindelijk op de grote markt uit. De zon heeft besloten naar buiten te komen, en het belooft een mooie dag te worden. Zonder erbij na te denken begin ik uiteindelijk een lied zacht te neuriën, een lied dat in ons dorp redelijk populair was.


Hiervoor typ ik morgen wel een reactie xD

Ik liep rustig door het bos terwijl ik me klaar maakte om richting het dorp te gaan


Ik lag lekker aan de rand van het bos terwijl de zon op kwam en warm op mijn vacht begon te schijnen. Ik keek rustig naar het dorp dat langzaam steeds drukker werd op de markt. Ik legde mijn kop op mn poten en besloot nog een dutje te gaan doen.


Ik zaaldelde mijn paard (naam komt nog) op en liep richting de prins. Toen hij ineens heel blij begon over appels en grinekte "appels?" ik keek de prins lagerig aan en steeg op mn paard "Zane Le'vane Landon Acron het is niet jou taak om appels te kopen voor de paarden. Een paar appels voor onze paarden kan. Maar vergeet je taken niet" zij ik rustig aan gezien hij nogal vaak er probeerde onder uit te komen.

Total Exp: nvt
meteen veranderde zijn blik naar een licht geirriteerd, toen Len hem zo bij zijn hele naam noemde.  Hij zuchtte even lichtjes voordat hij de teugels in handen nam. "Hoeveel appels denk je dat ik wil halen?" Zei hij, "meer dan 10 kunnen we niet mee nemen."

Kennen legoles avanna elkaar? Aangezien ze bijde elf zijn


Ik liep rustig door het bos terwijl ik me klaar maakte om richting het dorp te gaan


Ik lag lekker aan de rand van het bos terwijl de zon op kwam en warm op mijn vacht begon te schijnen. Ik keek rustig naar het dorp dat langzaam steeds drukker werd op de markt. Ik legde mijn kop op mn poten en besloot nog een dutje te gaan doen.


Ik keek hem nog eens aan "10? Prinsje toch dat is als nog te veel of wil je wil je ze allemaal aan je eenhorn voeren? Die eet dat allemaal niet haha" goed laten wegfaan je moet straks ook nog trainen. Vergeet niet dat je rustig moet rijden in de stad" ik ging voor op en stapte rustig richting de stad

Eh, dat weet ik niet zeker, haar bio zegt ook dat ze redelijk jong was toen ze van de elfen wegging, maar het kan zijn dat ze elkaar toen nog kenden
Had gezegd dat ik nog een personage voor de bow party zou maken, dus bij deze .o/


Op de grote markt bekijk ik nog een paar kraampjes, hoewel die meestal het duurste zijn. Uiteindelijk maakt de warme, zonnige dag dat ik besluit nog een stuk vers fruit te nemen, en zet me onder aan de fontein op het plein even neer om het fruit meteen op te eten. Terwijl ik rust kijk ik om me heen naar de mensen die passeren. Soms lopende en lachende kinderen. Meestal mensen met hun aankopen. Soms is er iemand die me opmerkt en glimlachend een knikje geven. Dan geef ik snel een knikje terug alsof ik hen "hallo" terugzeg en trek mijn kap terug wat hoger op.

Feohlia Fenneth
naam; Feohlia
Geslacht; vrouwelijk
Karakter; Feohlia is een stille elf, die vaak haar gedachten lijkt te verliezen in de wind. Het is alsof ze altijd naar haar omgeving kijkt, maar dat ze door de aanwezigheid van mensen door kijkt. Hoewel dat maakt dat het lijkt dat ze heel afwezig is, is Feohlia toch heel erg oplettend en heeft ze ieder geluidje wel gehoord. Anderen voelen zich meestal veilig als ze bij haar zijn, net omdat ze buiten het feit dat ze alles gehoord heeft, ook ongelooflijk snel reageert. Feohlia is geen grote fan van geweld, daarom kent ze enkel verdedigingstechnieken. Maar als het ooit voorvalt is ze wel altijd voorbereid met een verzorgingskit of haar kennis van planten die verzorgende effecten hebben. En dan verzorgt ze ook iedereen; zowel haar vrienden als haar "vijanden".
Party; Bow Party
Stats; ATK: 5/5
DEF: 7/5
SPD: 7/5
STA: 3/5
LUC: 5/5
INT: 3/5

Total Exp: nvt
"Ik.. n-natuurlijk niet," mopperde hij zavhtjes, "enkele zijn er voor ons en de paarden. De andere 6 zullen we mee nemen voor de paarden in the stallen van het kasteel," zei hij voordat hij Celestia uiteindelijk aanspoorde om te lopen, richting het dorp. "Als je zorgt dat er eindelijk iemand is om écht mee te trainen," plakte hij er nog mopperend achter, gezien hij zijn laatste trainingen gewonnen had van zijn partner

toen ik aan de rand van het bos was zag ik  Feohlia " Feohlia we gaan naar het dorp maak je klaar." zij hij rustig een deed zij kap op terwijl hij naar de rand van het bos liep en zag sakura liggen en gaf haar een aai
" zorg dat er niemand het bos in gaat behalve ons okey?" ik keek nog even om me geen en deed mijn kap op


ik wrd ineen sover mijn kop geaaid toen ik legoles zag staan en tege me zij dat er niemand het bos in mocht. ik gaf een kort zacht blafje dat ik daar wel mee zou helpen. ik hielp de elven wel vaker aangezien ik ook in het bos leefde


"we zullen wel zien prinsje" en liep verder naar het dorp. toen ze daar waren aangekomen lette hij heel goed op de prins dat was nou eenmaal zijn taak "prins ik moet even wat leer halen blijf bij me." ik ging van mijn paard af en zetten hem bij de fontein en liep naar de kraam tegen over om leer te gaan halen

Total Exp: nvt
Toen ze bij het dorp aan kwamen, keek Zayn enthousiast over het plein waar elke week de markt gehouden werd. Al sinds dat hij klein was, hield hij van het beeld dat hij zag op de wekelijkse markten. Er was altijd duidelijk een gezellige sfeer tussen de mensen. spelende kinderen die net voor je voeten rennen, kletsende dorpelingen die via de markt contact hielden en natuurlijk de verkopers die hun producten op de raarste manier wilde promoten en verkopen, al waren het maar een hoopje appels. Op zulke momenten, realiseerde hij zich dan ook weer, wat zijn doel was als de held van het zwaard. Uiteindelijk realiseerde hij nu pas dat Len nog wat tegen hem gezegd had, maar wat had Zayn eigenlijk niet meer gehoord. Hij keek om naar Len die hij naar een van de markt kraampjes zag lopen, "uhm, j-ja, oke," zei hij wat ongemakkelijk omdat hij niet meer precies wist wat Len tegen hem zei, zelfs al was Len te ver om hem nog te kunnen horen. Hij wierp zijn blik terug naar de markt scene en zag tussen alle mensen door de fruit kraam. Het was niet zo ver weg, hij zou terug zijn voordat Len hem zou missen. Met deze gedachte klom hij van zijn witte merrie af en knoopte de teugels aan een van de hekken aan het begin van de markt en liep vervolgens richting de fruit kraam

Bij het eten van een appel zocht ik door mijn tas naar mijn portemonnee om te weten hoeveel ik nog over had voor andere dingen. Wanneer ik plots merk dat die verdwenen is, sta ik meteen op. Zou ik ze aan het fruitkraam vergeten zijn? Of is iemand ermee weggelopen? Omdat ik niet meteen voor teveel aandacht en opschudding wou zorgen besloot ik eerst het fruitkraam te checken en ren er zo snel als ik kan naartoe. Bijna daar aangekomen besefte ik plots dat mijn kap bijna voorbij mijn oren zou vallen en trok het over mijn hoofd. Maar net op dat moment is er iemand voor me en loop ik er per ongeluk tegenaan. Met een knal val ik over Zayn op de grond. De kap valt van over mijn hoofd en net voor ik het al te goed besef en het weer over mijn oren trek is er een moment gepasseerd waar mijn elfenoren zichtbaar waren. Met een geschrokken en afwachtende blik kijk ik naar de persoon om te zien of hij mijn oren al dan niet gezien heeft en wat zijn reactie daarop zal zijn.


Ik knik naar Legolas bij het aanhoren van zijn bevel en maak mijn haar vast op een manier dat mijn oren erin verwerkt zijn en je ze niet kan zien. Dat belemmert mijn gehoord minder dan de kap, waardoor daar mijn voorkeur naar gaat en ik nog steeds waakzaam kan blijven. "Wat gaan we vandaag in het dorp doen?" vraag ik hem, me klaarzettend om zo ongemerkt mogelijk het dorp in te kunnen wandelen.

hij keek met een glimlachje naar Feolia "we gaan wat materialen halen die we hier niet in het bos hebben" hij liep langzaam de heuvel af en wachtte daar tot Fiola aan kwam "en misschien kun jij ook nog iets leuks uitzoeken"

Total Exp: nvt
Hij liep door de mensen, rustig naar de fruitkraam die op dit moment ook niet erg vol stond met klanten. hij zou hierna dus meteen terug naar zijn paard kunnen gaan, en Len zou helemaal niks merken. Misschien kon hij dan net zo goed meer appels meenemen.. door deze gedachtes, keek hij niet meer precies naar waar hij liep. Nog voordat hij zich realiseerde dat hij moest oppassen voor de andere mensen, rende er al iemand tegen hem aan. Met een klap viel hij achterover en raakte zijn hoofd de ongelijke stenen. hij sloot zijn ogen om de pijn van zijn achterhoofd te onderdrukken terwijl hij een hand op zijn achter hoofd ruste. Pas toen hij langzaam zijn ogen weer opende, kwam het gevoel in de rest van zijn lichaam terug en zag hij de persoon die over hem heen gevallen was. Meteen verdween de pijn in zijn achterhoofd en duwde hij zichzelf om overeind te gaan zitten. "H-het spijt me, ik h-" begon hij zich te verontschuldigen voor het dagdromen, maar het moment dat zijn ogen op haar oren vielen, kwam er geen woord meer uit zijn mond. zelfs al waren het maar enkele secondes, van een hele minuut, het maakte hem sprakeloos. Hij had eigenlijk nog nooit een elf in het echt gezien en gezien de geschiedenis, had hij het dan ook niet meer verwacht. Al helemaal niet op de lokale markt. Het duurde dan ook eventjes voordat hij zijn houding weer kon aanpassen, zelfs al had ze allang de kap weer over haar hoofd getrokken. "Hey!" keek hij haar toen met een grote grijns aan, al lang vergeten dat ze zojuist tegen elkaar aangelopen waren.

Geschrokken blijf ik de jongen aanstaren. Van zijn ggezicht valt niet makkelijk af te lezen of hij tegen of voor elfen is, maar het is redelijk duidelijk dat hij mijn oren gezien heeft. In mijn hoofd spelen enkele doemscenarios af waarbij ik mezelf uit het dorp gejaagd zie worden door mensen met brandende fakkels. En dat net wanneer ik me helemaal op mijn gemak en gelukkig voel op deze plaats. Wanneer hij plots "hey" zegt en me grijnzend aankijkt verstop ik me helemaal in mijn kap. "Het spijt me erg," zeg ik geschrokken en kijk neer naar de grond, "ik kan je wond genezen als je me beloofd niemand iets te zeggen." Ik probeer me zoveel mogelijk in een verontschuldigende positie te plaatsen opdat de persoon zeker niet kwaad zou worden. Het leek me niet echt een lokaal iemand dus misschien heeft hij me niet herkend. In mijn hart hoop ik alleszins niet dat hij iets zal doen en ik mijn leven gewoon kan verderzetten zoals ik tot nu toe ool gedaan heb.


Een lichte glimlach verschijnt bij het horen van zijn antwoord. "Ik kijk er wel naar uit om te zien wat ze vandaag op stal hebben," zeg ik terwijl ik met licht sprongen de heuvel afga tot net naast Legolas, alsof de sprong gedragen werd door de wind, "de materialen die wij en mensen gebruiken zijn helemaal anders, maar ik vind het altijd wel grappig hoe ze steeds met allerlei snufjes komen om zichzelf mooier te maken." Even raak ik de speld aan die ervoor zorgt dat mijn haar mijn oren bedekt. "Uiteindelijk is het wel redelijk handig en wantrouwen ze helemaal niets."


Mijn butler leidt me uit de koets voor een groot huis. Ik haal nog eens de uitnodiging boven en lees snel over de titel. Uitnodiging voor een bal ter ere van de heer Gaspaccio staat er met grote letters op, maar ik weet ondertussen dat het de bedoeling is dat er in de schaduwen slaven verkocht zouden worden in de kelder. Wanneer iemand me daarover vertelde ontwaakten enkel mijn gevoel voor gerechtigheid en kon ik niet anders dan er een plan voor uit te denken. "Zorg ervoor dat mijn speer klaarligt op de juiste plaats," zeg ik zacht tegen de butler en hij geeft een zacht knikje voor hij mij overhandigt aan mijn chaperonne. Zij leidt mij uiteindelijk naar binnen waar ik aangekondigd word voor de hele zaal. De gewoonlijke mensen proberen een gesprek aan te gaan, maar al snel gaat iedereen aan de kant opdat de gastheer en de persoon ter ere van het bal georganiseerd wordt hun goedenavond kunnen geven. Daar is hij, de slavenhandelaar zelf. Ik geef hem een beleefd glimlachje en ga dan verder naar het feest, maar blijf mijn ogen op hem houden. Wanneer il merk dat hij verdwijnt met een paar mensen ga ik de achtervolging in en haal onderweg mijn speer op. De deur naar de kelder opent zich en ik volg hen tot waar ze de mensen houden die ze verhandelen. Het lijkt een redelijk kleine groep te zijn. Snel kijk ik door de kamer en tel hoeveel wachters er zijn. Genoeg om zelf aan te kunnen. Zonder veel subtiliteit loop ik de kamer binnen en wordt aangevallen maar ben hun met mijn speer snel te baas. Uiteindelijk is het de handelaar en ik tegenover elkaar, maar al snel komen mijn onderdanen gesneld en brengen hen allemaal weg. "Hmpf, dat zal hun leren iets op mijn land te doen," zeg ik ietwat arrogant en open de deur voor de opgesloten slaven, "ga nu maar, jullie zijn vrij!"

Total Exp: nvt
Meteen verdween zijn grijns toen hij zag hoe ongemakkelijk hij haar maakte toen ze zicht probeerde te verschuilen in haar kap. Meteen kreeg hij een soort gevoel van schuld alhoewel zijn enthousiasme niet negatief bedoelt was. "Maak je niet druk, ik was degene die je niet zag aankomen," probeerde hij zich toen rustig te houden terwijl hij even met zijn hand over zijn achterhoofd ging. "Ik denk niet dat er een wond zit," zei hij terwinl zijn hoofd van binnen nog wat na bonkte. "Ik voel alleen een buil, maar dat gaat wel weer over," nam hij zijn hand weer van zijn hoofd af, misschien had hij minstens wat energie verloren, maar dan hoefde hij alleen maar wat te eten. Uiteindelijk stond hij op van de grond en hield zijn hand naar haar uit om haar ook weer overeind te helpen. Terwijl hij voor haar hand wachtte, keek hij nog even rond naar de markt bezoekers, maar blijkbaar had niemand anders haar oren opgemerkt. Of men durfde er in hun eentje niks over te zegen.


Total Exp: nvt
Genda zat verveeld in een van de kooien. Net als de andere slaven was hij op de hoogte van het bal, wat altijd eindigde met een veiling. Het was niet de eerste keer dat hij deze feestjes meemaakte. Alhoewel Genda nooit terveiling gebracht werd. Door de jaren heen is hij gewend geraakt aan de leefstijl van de kooien en bedacht dat de lange, onverdraagbare, uitzichtloze dagen van droog brood en elektro schokken als hij niet gehoorzaamde, toch beter was dan eindigen met een eigenaar die hem voor de slechte kant zou willen gebruiken. Het was dan ook zei eigen keuze om niet geveild te worden, wat hem lukte om zich elke keer te misdragen wanneer ze iedereen voor de veiling kwamen ophalen. Maar toch, leek het dit keer anders te zijn. Terwijl Genda en alle andere wachtte voor het moment waren er geluiden van een onbekend persoon. En leek een gevecht aan de gang te zijn en alle jongere slaven probeerde zich zover mogelijk te verstoppen van het gangpad. ..voor zover de kleine kooien het toelieten. Genda zweeg en keek afwachtend naar de persoon die uiteindelijk naar ze toe liep om de deuren te openen. Meteen rende de meeste slaven de kooien uit, naar buiten. Behalve Genda, die rustig de onbekende persoon aan keek. Eerlijk gezegd was het kwartje nog niet gevallen. Na al die jaren opgesloten te zitten, was er dan toch eindelijk licht aan het einde van de tunnel. Vrijheid, zonder het risico om levenslang vast te zitten aan een eigenaar die hem voor het kwaad zou gebruiken.
Uiteindelijk, toen het echt bleek dat hij rustig naar buiten zou kunnen gaan, klom hij uiteindelijk de kooi uit. Het was voor het eerst sinds maanden dat hij zijn benen weer eens goed kon strekken. Hij leek zwaar ondervoed te zijn, maar gezien zijn blik leek hij er niet veel om te geven. Het was zijn eigen keus om zijn eten met de jongere slaven te delen. Zijn haar was vies en zijn staart zat vol klitten en kale plekken. De kleren die hij droeg, waren aan alle kanten te klein, wat liet zien hoelang hij hier al zat en hoe hij nog nooit nieuwe kleren gekregen had. Met een iets vermoeide blik en met rond zijn nek nog de ketting die voor de elektrische schokken zorgde, keek hij de persoon nog even aan. ".. dank je," zei hij toen zachtjes, ".. namens iedereen.."

Ik blijf met afwachtende ogen naar de persoon kijken, maar wanneer ik merk dat hij niets op een slechte manier bedoelt wordt mijn blik zachter en minder bezorgd. Ik hou mijn hand uit om zijn aanbod te accepteren en leg mijn hand in de zijne. Wanneer ik terug rechtsta sla ik het zand wat van me af tot ik me weer iets meer op mijn gemak voel. Pas dan voel ik weer ietwat mijn omgeving aan en merk op dat meeste mensen wat er niet gebeurd is negeert, wat me een beetje terug wat meer op mijn gemak brengt. Met mijn hand nog in de mijne kijk ik nog vlug even op en dan naar beneden. Binnensmonds zing ik fluisterend een lied opdat de spirits rondom hem terug goed zouden laten voelen. Dat gaat normaal zonder grote effecten, behalve dat omstaanders waarschijnlijk een klein briesje voelden.


Een lichte glimlach verschijnt bij het horen van zijn antwoord. "Ik kijk er wel naar uit om te zien wat ze vandaag op stal hebben," zeg ik terwijl ik met licht sprongen de heuvel afga tot net naast Legolas, alsof de sprong gedragen werd door de wind, "de materialen die wij en mensen gebruiken zijn helemaal anders, maar ik vind het altijd wel grappig hoe ze steeds met allerlei snufjes komen om zichzelf mooier te maken." Even raak ik de speld aan die ervoor zorgt dat mijn haar mijn oren bedekt. "Uiteindelijk is het wel redelijk handig en wantrouwen ze helemaal niets."


Met een glimlach kijk ik naar alle slaven die uit de kooien vloeien. Maar wanneer ik hen na kijk verandert mijn blik meteen naar een bezorgde blik. "Halton, kan je er alsjeblieft voor zorgen dat ze allemaal goed van start gaan?" zeg ik tegen mijn butler, die als een rechterhand is, "Ze hebben momenteel niet allemaal iets om hun leven mee te beginnen. Je kent de procedure. Beperk jezelf tot de plaatsen die we beschikbaar hebben, maar zet het bouwen van nieuwe huizen als een van de jobs die mensen kunnen kiezen." Mijn ogen blijven vallen op de schijnbaar lege kooien. Ondertussen heb ik al veel geleerd. De eerste keer had ik iedereen zomaar vrijgelaten en al snel hadden de meesten een leven op straat als bedelaar. Ondertussen heb ik een systeem uitgewerkt dat zij die willen een plaats kunnen vinden op de velden op het land van mijn familie in ruil voor eten, een huis en een klein loon waarbij zij die sparen verder kunnen reizen en een echt eigen leven kunnen beginnen. Dan zie ik plots Genda voor me staan. Wanneer ik zijn zachte dank hoor kijk ik hem met een zachte glimlach terug aan. Hij ziet er niet helemaal menselijk uit, maar mijn ogen vallen meer op hoe uitgzmergeld hij eruit ziet en hoe zijn kledij veel te klein is. Hij zit vast al vele jaren opgesloten. Mijn onderdanen zijn ondertussen vertrokken voor de taken die ik hen gaf, mijn speer met Halton meegegeven, en het is enkel ik en Genda. "Als je nergens heen weet te gaan, bied ik je eten, kledij en onderdak," zeg ik hem en strek mijn hand uit voor een handdruk, "de naam is Alma Justitia."

Total Exp: nvt
Hij keek haar nog met een grote, maar rustige glimlach aan toen ze zijn hulp accepteerde om weer recht op te gaan staan. Toen ze plotseling omlaag keek, bleven zijn ogen nog even op haar geplakt. Zelfs wanneer hij zich rustig probeerde te houden om haar niet weer ongemakkelijk te laten voelen, raasde het van binnen met enthousiasme. Hij hoorde haar gefluister niet en omdat hij niet meteen snapte waarom ze plots omlag keek, draaide hij zich om, toen de vrouw van de fruitkraam voor zijn aandacht vroeg. Ze hield een portemonnee omhoog en vertelde dat deze van de persoon met de kap was. Zayn nam de portemonnee aan voordat hij weer omkeek naar het elfen meisje. Stilletjes wachtte hij nog tot ze weer omhoog zou kijken zodat hij de portemonnee terug kon geven. Uiteindelijk voelde hij een windje wat hem eigenlijk eerst kippenvel bezorgde. Niet dat hij er erg raar van op keek, het voelde net als elke andere wind, de markt was dab ook buiten. "Vergeet je deze niet?" Vroeg hij haar uiteindelijk terwijl hij haar portemonnee liet zien


Total Exp: nvt
Hij had zich al een kwart slag omgedraaid voordat ze hem eten, kleding en onderdak aanbood. Even zweeg hij terwijl hij haar weer terug aan keek. ".. in ruil voor jaren lang bouwen aan huizen? Betekend dat niet dat je ons tot je eigen slaven maakt?" Zei hij toen, door de jaren heen opgesloten te zitten, was zijn kijk op de wereld anders dan normaal. Niet dat hij de hele wereld somber en negatief zag, maar meer over dat hij de dingen anders interpreteerde dan hoe het bedoelt word. "Ik leef nog liever op straat dan dat ik ga bouwen aan huizen voor een stukje brood," vulde hij er op aan terwijl een van zijn handen op de band rond zijn nek legde. Hij trok er eens aan, maar meteen sprongen er vonken van elektriciteit van de band naar zijn hand. Maar zelf met de wonden, was zijn hand al imuun geworden voor de pijn. Hij had namelijk al vaak geprobeerd om de bank van zijn nek te halen, de band, wat de reden was dat hij niet kon ontsnappen. Even keek hij rond en terwijl hij eigenlijk maar amper op zijn benen kon staan, liep hij dieper de ruimte in om eindelijk iets te vinden om de band van zijn nek te kunnen halen

Wanneer de spreuk gedaan is blaas ik de rest van de lucht die in mijn longen zit in een zuchtje uit en kijk dan terug op naar de persoon. Wanneer ik mijn portemonee zie neem ik het dankbaar aan. Ik had nooit gehoopt het zo makkelijk terug te vinden en knik ook dankbaar naar de vrouw van de fruitkraam omdat ze het zo goed bijgehouden had. Hierna zal ik nog wat extra fruit kopen als een soort van dank je, maar eerst loopt mijn interesse nog naar de jongen waartegen ik ingelopen ben. "Dank je wel," zeg ik hem en glimlach, nu is het wel in orde om me wat meer vrij te geven nu ik iets zekerder ben dat hij niets zou doen, "als je het niet erg vindt... Zou ik je naam mogen weten?"


Een lichte glimlach verschijnt bij het horen van zijn antwoord. "Ik kijk er wel naar uit om te zien wat ze vandaag op stal hebben," zeg ik terwijl ik met licht sprongen de heuvel afga tot net naast Legolas, alsof de sprong gedragen werd door de wind, "de materialen die wij en mensen gebruiken zijn helemaal anders, maar ik vind het altijd wel grappig hoe ze steeds met allerlei snufjes komen om zichzelf mooier te maken." Even raak ik de speld aan die ervoor zorgt dat mijn haar mijn oren bedekt. "Uiteindelijk is het wel redelijk handig en wantrouwen ze helemaal niets."


Genda's kritiek wekt een soort woede in me op. Hij heeft geen idee van de dingen die ik gezien en gedaan heb, hoe ik ooit dacht het juiste te doen maar uiteindelijk niets heb kunnen doen om de levens van al die mensen beter te maken. Mijn blik blijft op hem rusten en ik zie hem zoeken naar een manier om de halsband af te zetten. Rond mijn been zit een dolk vastgebonden, als een back-up plan en mijn hand reikt ernaar uit. Uiteindelijk grijp ik het vast, neem een goede afloop en haal de dolk naar Genda uit, net bij zijn halsband om het door te snijden. "Wat weet jij, vastgezeten voor zijn hele leven over de buitenwereld," zeg ik zonder veel emotie, "jij weet niets over de fouten die ik gemaakt heb. Als je mensen die een heel leven zonder te werken, zonder onderdak, geld of voedsel. Dus ik geef mensen een optie; de gelegenheid voor werk, met een onderdak voor een begin in deze wereld en of mensen blijven of niet is hun keuze." Ik voel mijn frustraties naar boven komen en besef pas na deze zin dat ik mijn emoties en zorgen op hem aan het ventileren ben. Uiteindelijk draai ik me weer om en stap de kooi uit. "Maar doe wat je wil, ik geef je niet meer dan een optie als je op je eentje alles wil uitzoeken op straat zal ik je niet stoppen," zeg ik wanneer ik de deur uitstap, en blijf in de deuropening staan om nog even om te kijken, "maar het zou zonde zijn. Na vanavond eindigt mijn aanbod."

Total Exp: nvt
het moment dat hij haar glimlach zag voelde net alsof er een last van zijn schouders af gleed. Het feit dat hij haar niet meer ongemakkelijk liet voelen, zorgde dat hij ook weer zichzelf kon zijn en zich geen zorgen meer hoefde te maken over hoe ze zich voelde. Toen ze naar zijn naam vroeg, moest hij zich even in houden om niet al te verbaast te reageren. Niet dat hij ooit gedacht had dat elven hem zouden herkennen of zelfs zijn naam zouden weten. Even grinnikte hij lichtjes, "ik heb hier best veel namen," zei hij toen, nog niet eens gesproken over hoe hij regelmatig door het volk genoemd werd, "maar de meeste noemen mij Zayn."



Total Exp: nvt
rustig was hij nog op zoek naar iets tot hij iets hoorde. Zijn oren trokken lichtjes naar een kant voordat hij de geluiden herkende als voetstappen. Zelfs met de weinige hoeveelheid kracht in zijn benen, lukte het hem toch om sneller om te draaien dan iemand anders met zulke benen. Al was hij toch te laat om op haar dolk te reageren en nog voordat hij zich kon realiseren dat ze hem misschien aanviel, lukte het haar om de band rond zijn nek door midden te snijden met haar dolk. Stilletjes keek hij naar hoe de band op de grond viel en terwijl ze nog eens nadruk legde op het oude leefstijl van de slaven, speelde er honderden herinneringen in zijn hoofd van de afgelopen jaren. Al kon hij zich niks meer herinneren van de tijd voor dat zijn dorp werd overvallen door slavenhandelaren. "Je bent niet de enigste die fouten gemaakt heeft," zei hij zachtjes terwijl zijn blik nog op de band geplakt was. "Maar, wat is daar erg aan? het is niet dat er een stem in ons hoofd is die ons verteld wat we moeten doen. Als dat er was, konden we niet leren van onze fouten, toch?" sprak hij rustig terwijl hij haar eindelijk weer aan keek. stilletje keek hij haar na toen ze naar de deur liep en op het punt stond om te vertrekken. "Wach-!" probeerde hij haar tot stilstand te krijgen, maar doordat hij zijn volume plotseling verhoogde, zorgde dat zijn droge keel ervoor dat hij zijn woord niet kon eindigen. hij kuchte wat, terwijl hij naar haar toe liep. ".. ik ga mee," zei hij toen hij zich eindelijk weer verstaanbaar kon maken, "tot ik weer volledig op kracht gekomen ben. Zolang ik daarna maar weer mag gaan. .. zonder een band om mijn nek," keek hij haar toen aan