Risk to Take

Terwijl hij uitkeek naar een geschikte schuilplaats, volgde hij het gesprek. Toen Yuno doorgaf dat ze blij wat met elke schuilplaats, vertrok Daisuke's gezicht niet. Het was niet dat ze in deze situatie iets anders tegen zouden komen. "Wij drieën zijn wel wat gewend," zei hij, waarbij hij Akira, Balistro en zichzelf mee bedoelde, "het is niet dat er in elk dorp in uw rijk een 5 sterren schuilplaats is," zei hij, "wij voelen ons overal wel thuis zolang er tenminste een dak boven ons hoofd is.


Balistro spitste een van zijn oren naar achteren om Daisuke goed te kunnen verstaan. Hoezo waren ze dat wel gewend? Al die keren dat hij op een natte grond of op de harde stenen die ongelijk lagen moest liggen, vond hij totaal geen pretje. Even brieste hij koppig om even Daisuke's aandacht te trekken, maar die deed alsof hij van niks wist.


Akira volgende het gesprek maar half, hij was zich te erg aan het concentreren op de regen en het vinden van een schuilplek dat hij de helft dus niet hoorde. hierdoor merkte hij in de verte wel een lampje branden en zodra ze steeds dichter bij kwamen, leek het op een soort van stal. Er stond dan wel wat vee, zoals enkele koeien en een schaap, maar het leek erop dat er achter nog wat ruimte over was. "Kunnen we daar niet eventjes kijken?" vroeg hij toen waarbij


Daisuke keek in de richting waar Akira iets opgemerkt had. "Dat lijkt me een geschikte plek," zei hij voordat hij Balistro richting de stal liet gaan. Toen ze de stal in gingen, keek hij eentjes naar het vee die er stond. ze keken wel even naar ze op, maar werden niet meteen onrustig, ze zagen er ook gewoon verzorgt uit en niet vies of modderig etc. De stal rook wel een beetje, maar de grond was niet over vies. Hij stopte Balistro in een hoek, achter in de stal waar hij van zijn rug af klom om vervolgens Yuno te helpen. "Ik zal zo eventjes de eigenaar van deze stal opzoeken en vragen of ze bezwaar hebben dat we hier tijdelijk verblijven," sprak hij rustig, "we hebben voor nu tenminste even een dak boven ons hoofd," zei hij.

volgt idereen

[/quote]
[/quote]

Terwijl Daisuke de stal uit liep om de eigenaar op te zoeken, keek Akira eventjes rond in de stal. Van de hoogte op Adella's rug, kon hij precies naar al het vee kijken. Hij moest wel eventjes grinnikten toen de koeien deden alsof er niks aan de hand was. Uit eindelijk deed hij een been over Adella heen en gleed hij zo van haar rug af en ging hij op een van de hooibalen zitten, die achter tegen de muur van de stal opgestapeld waren. Eigenlijk hoopte hij wel dat Daisuke snel zou terug komen en ze zoude vertellen dat het in orde was om hier te schuilen. Hij wilde niet weer terug door de regen, daarbij, begon het ook al best laat te worden. uiteindelijk werden zijn gedachte gestoord door Balistro die een hap van het hooi, uit de hooibaal begon te trekken. "Balistro dat is niet van ons," zei hij hem, niet dat ze hier niet genoeg hooi hadden voor het vee. Balistro keek hem met zijn gewone blik aan, voordat hij met een ruk het hooi uit de hooibaal trok. Akira zuchtte zachtjes voordat hij hem over zijn neus aaide. "Hoe kan je nu al weer honger hebben? We hebben eerder nog wat gegeten," zei hij. Al zou hij liegen als hij zei, dat hij zelf geen honger had. Eventjes greep hij naar de zak met appels en bessen, die nog over waren van hun pauze in het bos. Niet dat er nog zo veel in zat. 2 appels en een en een halve hand met bessen. Hij keek naar Yuno en Ai, voordat hij de twee appels eruit haalde. "Honger?" vroeg hij ze met zijn gewoonlijke big smile terwijl hij ieder van hun een appel voor zich hield. De bessen zou hij bewaren voor als Daisuke terug zou komen.

Ik glimlachte naar Akira en pakte de appel aan. Aan zijn gezicht te zien was er geen appel voor hem. Voorzichtig brak ik mijn appel door de helft en gaf de ene helft aan Akira. "Hier jij moet ook eten." ik plofte in het hooi naast de plek waar balistro aan het eten was




Slaapt in een heerlijk bed

hij keek op toen Ai hem de helft van zijn appel aan bood. "w-wat? nee dank je, jullie moeten allemaal goed eten, wie weet komen we morgen op een plek zonder eten en hebben we geen tijd om een dorp of iets op te zoeken," zei hij, proberen vol te houden dat hij geen honger had. Dat moment, vulde de ruimte zich met het geluid van zijn hongerige maag. Akira's gezicht werd rood van schaamte, tot aan zijn oren. "..m-misschien.. kan het ook weer niet zoveel kwaad," zei hij zachtjes voordat hij de halve appel van Ai aan nam. Hij keek er eventjes naar,dit was hem eigenlijk nog nooit over komen. Uiteindelijk voelde hij Balistro's neus langs zijn wang en keek hij het bruine paard aan. Balistro brieste eventjes in Akira's gezicht en keek hem met een droge blik aan, ergens leek er wel een waarschuwing aan te zitten. Akira lachte en aaide hem eventjes over zijn neus. "Ja Balistro, ik eet dit nog op," zei hij en balistro zwaaide tevreden met zijn staart zodra de jongen een hap van de halve appel nam.

ik keek te vreden naar het knappe knechtje toen hij eindelijk de appel aan nam met wat hulp van Balistro. Ik keek even naar het paard en gaf hem een knip oog niet dat hij wist dat ik hem bedankte voor de back up maar goed " well waar blijft die ridder? we zitten hier nou al even zou hij een keer moeite hebben de mensen te overtuigen ofzo?" niet dat hij niet gewend was om in een stal te slapen maar ze hebben ook nog een prinsses bij zich die doorweekt is en waarschijnlijk een douche wil ofzo zoals alle rijken mensen als  ze ven buiten zijn geweest. hij keek even weg om de afschuw van rijken mensen op zijn gezicht te verbergen.

eventjes keek hij omlaag en ruste hij de halve appel op zijn schoot toen ze begonnen over hoe Daisuke wel erg de tijd nam. "nouja, het is niet dat er elke dag iemand aan je deur staat en vraagt voor wat onderdak," zei hij stilletjes voordat hij weer met een glimlach op keek. "het zal waarschijnlijk niet lang meer duren," probeerde hij er zoals altijd het positieve van in te zien en inderdaat, niet veel later klonken er voetstappen die richting de stal gingen. 


samen met de eerste bliksemflits, verscheen Daisuke in de ingang van de stal. in zijn hand, had hij een zak met wat broodjes. Met zijn arm droeg hij 2 flessen, wijn en bier. Over zijn schouder, droeg hij een deken gemaakt van schapen wol. "sorry dat ik wat laat ben," zei hij met zijn normale droge toon voordat hij dieper de stal in liep. "behalve dat ze ons met plezier deze plek aan bieden om te schuilen en te overnachten, kregen we ook nog wat eten, drinken en een deken tegen de kou aangeboden," vertelde hij de andere het goede nieuws en zette alles even op de grond. Glazen had hij niet gekregen, dus het werd maar uit de fles. "Alles komt van hun eigen brouwerij en vee, alles wat overblijft mogen we dus zo mee nemen." Even keek hij iedereen aan voor zijn reactie voordat hij om keek naar Yuno, "Schone, droge kleren en een warm bed kunnen ze ons niet aan bieden, maar dit is het beste dat we in deze situatie kunnen vinden," vertelde hij haar, wachtend op haar goedkeuring.. ze was uiteindelijk wel een prinses

hij was heel blij dat de mensen wat te eten gaven en bier en wijn waar hij best zin in had zelfs een deken maar die konden ze beter aan de prinses geven. Niet om haar een mietje te noemen maar ze was toch gewend om in het kasteel te blijven dus waarschijnlijk is ze niet gewend aan kou "misschien kun je de denken beter aan de prinses geven". Hij zij er verder niets over omdat hij het aardig bedoelde zelf kon hij er beter tegen omdat hij het gewend was en hij ging er van uit dat Daisuke en Akira ook wel wat gewend waren. "is het okey dat ik net buiten de stal een vuurtje maak?" aan gezien het net was gestopt met regenen leek het hem handig om op die manier droog en warm te worden. De kans was ook te groot dat de stal vlam vatte als hij het binnen deed.

Hij keek met zijn grote nieuwsgierige ogen naar Daisuke toen hij vertelde over de dingen die de stal eigenaren hun geschonken had. Broodjes, drinken en een warme deken. Iets te eten, daar had hij nu het meeste zin in, zelfs al  had hij de halve appel van ai gegeten, maar hij had geleerd om het voor zich te houden, misschien was het een beter plan om het voor de volgende dag te bewaren. Bier en wijn, daar had hij niet veel mee. hij vond het maar vies, maar dronk het wel als het niet anders kon. Hij keek Daisuke aan toen ze gingen bespreken over wie de deken het beste zou kunnen gebruiken. Zijn kleren waren half gedroogd maar plakte nog tegen zijn lichaam aan. Nog voordat hij kon vragen, of hij ook wat van de deken mocht gebruiken, hoorde hij Ai vragen over een vuurtje Hij snapte hem wel, zou kon iedereen zich wat warm houden, maar zijn 2e gedachte doordrong deze. "Zouden de dieren niet van het vuur schrikken?" vroeg hij zich toen af, ze waren namelijk nog steeds niet de enigste in de stal. 



In eerste instantie was hij ook van plan om de deken te geven aan Yuno, met of zonder haar status, en Akira, hij was namelijk wel de jongste van de hele groep. Ai was hem voor door het zeggen dat Yuno beter de deken kon gebruiken maar Yuno protesteerde al door te zeggen dat iedereen wel wat warmte wilde hebben. Zelf had hij het niet nodig, natuurlijk was het prettig om eventjes wat op te warmen. Maar hij wel wat ergers gewent, daarbij, als dat zou moeten betekenen dat Yuno of Akira moest kouleidden.. Eerlijk gezegd had hij wel verwacht dat Ai het wel zou begrijpen dat hij hun twee had uitgekozen voor de deken. Zonder veel woordenwisseling, zette hij de flessen op de grond en hield hij de deken uit naar Yuno. "deel hem met Akira," zei hij met zijn gebruikelijke monotone blik. toen hij Ai hoorde over een vuurtje, keek hij naar hem om, "Voor warmte is het misschien handig, maar ik ben het er mee eens dat het geen verstandig idee zal zijn," zei hij, "bespaar je energie en neem wat rust. Als je slaapt, heb je toch geen lich nodig," ging hij veder, op het feit dat een vuurtje ook voor licht zou kunnen zorgen