2 verschillende levens

'Toch lijkt het me niet echt prettig ... je word ook alleen maar dikker als je niks doet.' zei ze en haalde toen haar schouders op. '... maar ik denk waarschijnlijk zo, omdat ik uit een tijd kom waar je nog wel gewoon trappen moet lopen en waar mensen ook nog sporten ...' Ze kwamen op de 9e verdieping en Nanaho keek even rond. 'Jij gaat zo weer naar beneden, of niet?' vroeg ze toen aan hem, met een ondertoon in haar stem dat ze dat jammer vond.

"Ik zeg toch ook niet dat ik zo ben?" Mopperde hij toen wat zachtjes, "het is soms wel handig als je bijv. iets aan je been heb of iets, maar veder ben k er ook tegen. Door al dat tijd reizen heb k gezien dat t ook anders en beter kan. Soms denk k dat we gewoon deze hele generatie een paar dagen naar t verleden moeten sturen." Toen ze hem na aankomst op de verdieping vroeg of hij zo weer weg ging, glimlachte hij naar haar waarbij hij weer haar hand vast nam. "Het is maar voor een nachtje," grinnikte hij zachtjes

Ze besloot om niet in te gaan op Lucas z'n gemopper en knikte alleen maar. Met een lieve blik keek ze hem aan toen hij zei dat het maar voor een nachtje was dat ze gescheiden waren. 'Ja, dat is waar ... nouja, breng je me dan wel nog even naar m'n kamer?' Ze bleef z'n hand vasthouden en glimlachte lief.

"Natuurlijk doe ik dat," zei hij nadat ze vroeg of hij haar nog wel naar haar kamer zou brengen. "Jij was de gene die al in deze stemming kwam," plaagde hij haar voordat hij weer veder begon te lopen. Na enkele deuren gepasseerd te hebben, kwamen ze uit bij kamer nr.i20. "Hier zou het moeten zijn," ze hij toen voordat hij de kamer met het pasje opende. De deur ging vanzelf open, net als hoe de lampen vanzelf aan gingen en de muziekspeler zachtjes een rustige muziek begon te draaien.

Ze stak haar tong naar hem uit toen hij haar zo plaagde en liep vervolgens met hem mee. Bij kamer i20 deed Lucas het pasje in een opening en de deur opende zich. Nanaho liep naar binnen toe en keek rond. 'Oh, hier kan ik wel aan wennen.' zei ze, terwijl ze de kamer in zich op nam en richtte haar blik toen met een grijnsje naar Lucas.

met zijn handen in zijn broek zakken liep hij achter haar aan de kamer in en keek hij even rond in de kamer. het was een luxe kamer met grote ramen achterin dat een uitzicht over de hele stad gaf. de plekken van de vloer, die niet bedekt waren door een kleed of tapijt, zagen eruit als een aquarium, waar dus ook vissen rustig door heen zwommen. "zelfs mijn kamer is niet zo'n luxe," mopperde hij zachtjes toen hij veder de kamer in liep. in het midden van de hele ruimte stond een rond, tweepersoons, waterbed die met lichtjes aan de rand opgelicht werd. het bed had wel 16 verschillende mate kussens die overaal aan het hoofdeind verspreid waren.

Ze moest grinniken door Lucas z'n gemopper, waarna ze zich op het bed liet ploffen. Ze had al door gehad dat het een waterbed was. 'Dit ligt echt heerlijk.' zei ze met een tevreden glimlach en had met haar ogen gesloten haar gezicht naar het plafond gericht. Zij zou wel lekker gaan slapen vannacht, dat wist ze wel zeker.

hij keek haar weer glimlachend aan toen ze het bed ging uitproberen en het haar beviel. hij liep toen naar het bed toe en ging aan de rand van het bed zitten, "zie," begon hij toen met een trotse glimlach, "je gaat hier vannacht lekker uitslapen en zodra je wakker word sta ik aan de andere kant van die deur op je te wachten," glimlachte hij terwijl hij over zijn schouder naar haar keek

Met een glimlach keek ze naar Lucas door wat hij zei en knikte. 'Dat zal wel moeten lukken.' zei ze en rolde zich toen op haar zij om de bruinharige jongen beter aan te kunnen kijken. Ze was zo ongerust dat hij haar alleen zou laten, omdat ze sinds ze elkaar leerden kennen niet van elkaars zijde geweken waren. Het was een vreemd idee dat ze nu niet bij elkaar zouden zijn tijdens de nacht.

"dan zal ik nu maar gaan," zei hij toen ze hem had verteld dat dit nachtje wel zou moeten lukken. voordat hij van het bed op stond, gaf hij haar nog een tijdelijke afscheid, maar ook een nacht kus op haar voorhoofd. "en als er iets is, dan woon ik eigenlijk ook maar 3 straten hier vandaan," zei hij waarbij hij even door het raam naar een gebied wees waar zijn huis ongeveer stond.

'Oké.' zei ze zacht toen Lucas zei dat die nu maar moest gaan en sloot haar ogen door het kusje dat hij haar op d'r voorhoofd gaf. Ze keek de richting uit, door het raam, waar hij naartoe wees en knikte. 'Oké.' zei ze en richtte haar blik toen weer terug op haar lief. 'Dan wens ik je alvast een goede nacht.' Rustig stond ze op van het bed, omdat ze zich nog moest klaarmaken voor de nacht. Dat zou ze natuurlijk gaan doen als Lucas al weg was.

"jij ook, al zal dat wel goed komen," zei hij voordat hij zich omdraaide en naar een tafeltje liep.het pasje dat hij nog vast had legde hij erop en liep toen uiteindelijk naar de deur. daar keek hij nog even om, "tot morgen," zei hij voordat hij de kamer uit liep en rustig de deur achter zich dicht deed. rustig liep hij toen weer terug naar trappen en ging op een van de smalle, doorzichtige plateau's staan die hem omlaag bracht naar de andere trap. zodra hij uiteindelijk weer in de lobby was, liep hij het hotel uit, richting huis

'Tot morgen.' zei ze terug en begon zich om te kleden zodra Lucas de deur dicht had gedaan, waarna ze in het bed ging liggen en haar ogen sloot om te gaan slapen. Na een goede nachtrust werd ze wakker en bleef eerst even naar het plafond staren, omdat ze een beetje verward was waar ze nu was. Toen het tot haar doordrong dat ze in een hotelkamer lag, ging ze rustig rechtop zitten en staarde eerst even een beetje naar haar kleren die ze over een stoel gelegd had. Na een tijdje stond ze op van het bed en ging zich omkleden, waarna ze richting de spiegel liep en haar haren snel even goed deed door haar vingers erdoor te laten glijden. Lucas zou voor de deur staan te wachten zodra ze wakker was geworden, zei hij, maar ze hoorde nog niets. Ze bleef dus nog even frunniken met haar haren.

die ochtend was hij al vroeg opgestaan om zijn zus het bed uit te trekken zodat ze nog genoeg tijd hadden om naar de stad te gaan. hij had nog een klein kistje mee genomen dat hij in een kaste op zijn kamer bewaard had. dat had hij mee genomen naar de stad en eenmaal daar had hij het kistje met wat instructies in een bepaalde winkel achtergelaten. na nog wat in de stad gelopen te hebben was de tijd om en konden ze het uiteindelijk weer ophalen. in de zelfde winkel kreg hij het kistje weer terug. hij betaalde ervoor en nam het kistje weer mee, toen hij weer gescheiden veder ging van zijn zus, liep hij richting het hotel waar hij via de trappen naar de 9e verdieping ging, op zoek naar de 20ste kamer waar hij zachtjes op de deur klopte. "room service," riep hij toen zachtjes

Ze keek om toen ze een jongensstem zachtjes aan de deur "room-service" zei, waardoor ze begon te denken dat ze helemaal geen room-service had besteld. 'Ik kom eraan.' zei ze en liep naar de deur, waarna ze die opende en zag dat het Lucas was. Gelijk werd haar blik droog en verveeld. 'Lucas ...' zei ze, maar moest toen toch wel een beetje grinniken. 'Ik dacht al ... ik had helemaal geen room-service besteld.'

"Als je wilt kan ik ook weer weg gaan," mopperde hij eventjes toen ze zei dat ze helemaal geen room-service besteld had. Hij hield toen het houten kistje naar haar uit. "Weet je nog toen ik je vertelde over dat gevecht van die reuze worm die mijn grootvader en ik hadden voor dat iedereen bij de groep kwam?" Vroeg hij

Ze moest zacht lachen toen hij weer zo begon te mopperen. '... maar deze room-service wil ik graag binnen laten hoor ...' zei ze toen met een klein grijnsje en gaf hem een kusje op de wang. Hij begon over het kistje dat hij in z'n handen had en ze keek ernaar, gelijk werd haar interesse groter toen hij weer begon over die worm. 'Zit daar het gedeelte van de worm in waar je over had verteld?' vroeg ze hem toen en keek hem vragend en vol interesse aan.

"Open het maar," zei hij, "ik had het bewaard al wist ik nooit echt wat ermee te doen," vertelde hij. "Ik heb Rue dan denet mee gevraagd om me raad te geven over wat ik er nog mee zou kunnen doen. Ik hoop dat je t leuk vind," zei hij. In het houten kistje lag een ketting van een vlinder, in de hanger waren stukjes verwerkt van een van de diamante schubben van de worm

Ze keek een beetje verpuzzeld naar Lucas toen hij zei dat ze het doosje moest openen, dat er iets in zat dat hij had bewaard en hij niet wist wat hij ermee moest doen, dat Rue hem geholpen had met een idee. Ze richtte haar aandacht op het doosje en opende het voorzichtig. Er zat een prachtige ketting in. Haar ogen groeiden en ze haalde het sieraad er met zorg aan de ketting uit. Voor een paar momenten staarde ze er zwijgend naar, maar vloog Lucas toen rond de hals uit blijdschap. 'Dank je, Lucas! Ik vind het prachtig!' zei ze.

"het is miss een beetje cliché," begon hij wat op zijn achterhoofd te krabben toen ze het kistje uiteindelijk openmaakte. wanneer ze zwijgend naar de ketting staarde, kreeg hij even een gevoel was spanning door zijn lichaam heen. "en.. ik weet dat het niet iets voor mij is om te geven," ging hij toen veder voordat ze hem uiteindelijk rond de hals vloog. hij keek eerst nog wat verbaast voor zich uit, maar zodra ze hem vertelde hoe blij ze er mee was, veranderde zijn ongemakkelijke blik in een zachte glimlach. "ik ben blij dat je t leuk vind," grinnikte hij toen zachtjes

'Oh, shush.' zei ze met een grinnik door wat hij allemaal zei en gaf hem een kusje op z'n wang, waarna ze hem met een lieve blik aan keek. 'Ik vind het echt heel mooi.' zei ze zacht. Ze hield de ketting voor Lucas en vroeg: 'Zou je 'm bij me om willen doen?' Vragend keek ze hem aan, waarbij er een klein glimlachje op haar gezicht stond.

Hij glimlachtte en knikte zachtjes toen ze hem vroeg of hij de ketting bij haar om zou doen. Hij nam toen de 2 uiteinde van de ketting en boog zich nog even voorover. Hij deed rustig zijn handen achter haar hoofd en deed de uiteindes aan elkaar vast. Terwijl hij terug recht op ging staan, deed hij zijn handen nog even langs haar nek en deed hij ristig haar haar over de ketting

Ze wachtte geduldig tot Lucas de ketting om haar hals had gedaan en ging toen voorzichtig met haar hand over de hanger, terwijl ze naar beneden keek ernaar. Vervolgens keek ze weer terug op naar haar lief. 'Hoe staat het?' vroeg ze en haalde haar hand van de hanger. Het liefste zou ze 'm nooit meer af willen doen. Alleen 's nachts zou ze 'm dan af doen, aangezien hij kapot zou kunnen gaan als ze erop zou gaan liggen.

"Het staat je fantastisch," antwoorde hij glimlachent op haar vraag. "K ben blij dat ik het al die tojd toch nog bewaard had sinds ik nooit iets speciaal wist om er mee te doen." Even keek hij toen over haar schouder naar een klok die aan de muur hing, "We zullen zo naar het ziekenhuis moeten gaan, ik weet niet of je je nog moet klaar maken ofzo," zei hij.

Ze bleef hem met een lieve glimlach aankijken toen hij zei dat hij blij was dat hij het gedeelte van de worm toch bewaard had en ze schudde haar hoofd op z'n vraag of ze zich nog klaar moest maken. 'Nee, ik ben al klaar.' zei ze en keek nog even de kamer in om te kijken of ze niet iets vergeten was, waarna ze het pasje van het tafeltje af haalde waar Lucas het op had gelegd. Vervolgens sloot ze de deur achter zich en keek terug naar Lucas. 'Laten we gaan.' zei ze.