Risk to Take

Terwijl hij kijk hoe de poortwachters op hem afrende, nam hij even diep adem terwijl hij zijn zwaard recht voor zich hield. In zijn ooghoek merkte hij hoe de peinses om de hoek keek em een lichte frons reflecteerde op zijn zwaard. Als ze op zijn paard gebleven was, kon ze in eenkeer weg glippen. Zodra de poortwachters van de poort waren schonk hij er veder geen aandacht meer aan. Hij gooide zijn zwaard in de lucht en keek naar een van de wachters die een speer had, nam hij de speer met een hand vast en trok het over zij rug. Daarbij trok hij de wachter ook naar zich toe en gaf hem een dreun in zijn maag voordat hij hem met de achterkand van de speer weg stoote. Hij trapte toen in de zij van de andere wachter voordat hij zijn zwaard bij het handvat opving en er mee langs de rug van de wachter uithaalde. Hij koos er specifiek voor om ze niet te doden, dan zouden ze nog dieper in de problemen kunnen komen

Hij haalde de rug van de poortwachter open en nadat hij was omgevallen, kroop hij moeilijk weer overeind. Toen daisuke zich weer omdraaide naar de andere poortwachter, had die zijn speer al weer gepakt en probeerde hij Daisuke ermee te steken. Daisuke haalde met zijn zwaard uit naar de speer en sneed hij het zonder enige moeite in twee. De man keek hem toen wat angstig aan. Daisuke nam een zucht waarbij hij hem een stoot gaf en hem daarmee in het water van de gracht duwde. Terwijl hij zijn zwaard rustig terug in de schede deed en zich weer omdraaide naar de man met de wond in zijn rug en hield zijn hand maar hem uit. "Ik heb geen intentie om u te doden, beter schiet u op om bij de ziekenpost te komen om te zien of er nog iemand is," zei hij rustig. De man keek hem nog wat in shock aan voordat hij rustig met daisuke's hulp op stond. Hevig knikte hij voordat hij wat moeilijk weg begon te lopen. Daisuke keek de man nog even na voordat hij zich omdraaide om te zien of de prinses nog toe keek

Hij keek haar nog even aan voordat hij naar de open poort wenkte als een teken om te komen. Hij zag toen al hoe Balistro zijn hoofd in Yuno's rig zette en haar lichtjes wat naar de poort duwde. Daisuke keek nog even toe voordat hij langzaam de poort over liep en door de opening de tuin binnen ging waar hij op ze wachtte.

Hij haalde zijn schouders op, "het was geen moeite," zei hij toen ze hem bedankte, "als het eek wens is van iemand van de koninklijke familie, zolang er een manier is dat t niks kwaad kan voel k me verplicht om die te volbrengen." Toen ze over de poortwachter begon keek hij weer door de opening van de muur heen. "Ik denk het wel, een goede behandeling en herstel en hij zal hier wel weer staan ome de volgende keer tegen te houden." Hij n Balistro toen bij zijn hoofdstel, die zou hij nu ook terug naar de stal moeten brengen

Ai

Ik bleef slim op de grond liggen en keek hoe de vreemdeling alle wachters in elkaar sloeg ondanks dat hij mij ook flinke klappen had gegeven had ik super veel bewondering voor zN vecht kunsten  toen hij even later met een een vrouw stond te praten krabbelde ik snel terug liep naar het bosje waar ik de dolk had verstopt en volgde stilletjes de vreemdelingen de kasteel poort door toen de vrouw naar binnen verdween bleef de vreemde ling alleen ik ging achter een hoekje staan en hield hem in de gaten

"Slaap lekker uwe hoogheid," zei hij haar na toen ze terug naar het kasteel ging. Hij keek nog even toe hoe ze haar weg naar de deuren maakte en zodra ze verdwenen was draaide hij zich om naar zijn paard. Even leek hij nog iets te horen, maar uiteindelijk keek hij zijn paard aan. "Jij bent zeker ook wel aan slapen toe, het was een lange dag," zei hij voordat hij hem mee nam richting de stallen. Hij liep expres door het gras zodat niemand Balistro's hoeven zouden horen door de stenen waar ze anders over zouden moeten lopen. Bij de stallen bracht hij het paard in zijn stal waar Daisuke hem het hoofdstel af zou doen. "Terusten," zei hij nog maar Balistro draaide zich koppig en ongeduldig om. Daisuke glimlachte even kort, "ik zie je morgen weer," zei hij nog voordat hij uit de stallen liep en terug richting de poort.

Ai

Toen de vreemdeling zijn paard had weg gezet liep hij de poort uit ik volgede hem en deed een paar freerun truukjs toen ik door de stal richting de poort ging om hem verder te volgen toen ik dicht bij kwam besloot ik wat te zeggen ""hey handsome waar heb jij zo leren vechten?"

Stilletjes kiep hij weer langs de muur naar de poort waar hij eerst nog even keek of er al nieuwe poortwachters gekomen waren, maar die waren er niet. Hij liep toen door de opening over de liggende poort, over de gracht. Hij was nog niet aan de andere kant van de gracht toen hij iemand tegen hem hoorde praten. Hij stopte met lopen en door wat die persoon tegen hem zei, draaide hij zich niet om maar bracht hij zijn hand al op de schede van zijn zwaard. "En wie bent u om een vreemde zo te benaderen?" Vroeg hij terwijl hij recht vooruit bleef kijken

Ai

"Heye handsome niet zo vijandig doen ik ga je geen pijn doen hoor" zij ik toen ik zn hand naar zn schede zag gaan, ik liep rustig naar hem toe tot ik voor hem stond zo dat ik m aan kon kijken "ik ben Ai de plaatselijke dief uit het dorp zeg maar de nieuwe robin hood van tegenwoordig ik steel van de rijken en geef aan de armen " ik gaf hem een knip oog en maakte een buiging " en hoe heet de knappe jongen man die ik mag bedanken voor mijn redding en de klappen?"

"U weet dat er een erge straf geld op het geven van zulke dingen aan de arme," zei hij toen de jongen die zich voorstelde als Ai, vertelde dat hij een soort robin hood was. "Als ik u was zou ik hier zo snel mogelijk weg zien te komen voordat de koning hier van hoord," zei hij waarbij hij een wenkbrauw op trok. "Dan ga ik nu veder," zei hij zonder zich nog voor te stellen en liep hij veder de poort af richting het dorp

de volgende morgen werd hij wakker door de huisbazin die roepend over de hallen liep om elke huurder wakker te maken voor het gezamenlijk ontbijt. langzaam ging hij recht op zitten aan de rand van zijn bed en leunde even met zijn hoofd op zijn armen. na nog even een grote gaap gedaan te hebben deed hij langzaam zijn ogen weer open. "dammit," vloekte hij even zachtjes, hij was die hele boodschap voor de koning vergeten. hij zou er nu dan maar wat langer de tijd voor moeten nemen sinds hij door de late avond 'wandeling' niet zo scherp zou zijn vandaag. hij nam een korte en koude douch door het gebrek aan warm water. daarna liep hij zijn kamer uit en liep hij de trap af naar de keuken waar maar een eet tafel in gepropt was. "goede morgen," groette de huisbazin en de andere huurders hem. hij knikte maar kort terug en nam een stoel om zich aan te schuiven. Akira was al aan het ontbijten en leek gewoon zijn altijd vrolijke zelf te zijn. Daisuke nam wat brood en de kan verse melk van de koeien van de huisbazin die diezelfde ochtend nog gemolken waren. terwijl hij een houten beker vulde en er een slok van nam, kwam er een man binnen die een krant naar iedereen uit hield. "ze zijn op zoek!" riep hij voordat hij de krant op de tafel gooide. op de voorpagina stond geschreven hoe er die nacht een onbekend persoon enkele wachters had verwond en een dief had laten ontsnappen. hoe die persoon meerdere keren door de muren van het kasteel wist te glippen terwijl hij een tweede persoon, waarvan gezegd werd dat hij zijn zus was, met zich mee nam. terwijl alle mensen die aan de tafel zaten, opstonden en zich over de tafel heen bogen om de krant te lezen, stond Daisuke al weer op na nog een had van het brood genomen te hebben. "Akira, maak je klaar om te gaan," zei hij alleen voordat hij de keuken weer uit liep om naar zijn kamer te gaan om zich daar om te kleden in zijn harnas

in zijn kamer werkte hij zich rustig in zijn harnas voordat hij rustig zijn weg naar beneden maakte. hij nam nog een appel uit de keuken en liep naar buiten. terwijl hij het vizier van zijn help open deed, liep hij naar buiten en nam hij een hap van de appel. nadat hij zijn hap doorgeslikt had, nam hij diep adem waarbij hij even de frisse ochtend lucht op snoof. het was nog niet druk in het dorp, voor zover hij door de straat kon kijken. je zag enkel wat krantenjongens nog aan het werk of mensen die hun winkeltjes rustig aan het openen waren. toen Akira uiteindelijk klaar was en buiten kwam, keek hij de jongen aan, "laten we gaan," zei hij voordat hij richting het kasteel liep.


nadat hij ontbeten en omgekleed was, rende hij naar buiten waar daisuke al op hem stond te wachten. "gaan we vandaag die boodschap voor de koning doen?" vroeg hij nadat ze eenmaal begonnen te lopen. Daisuke knikte zachtjes, "maar verheug er maar niet teveel op, anders krijg je alleen maar te hoge verwachtingen ervan. je weet wat de koning meestal bedoelt onder een 'boodschap'." meteen verdween Akira's glimlach even toen hij wat verward voor zich keek, "ik weet dat het kleine dingen kunnen zijn," zei hij voordat hij hem weer met stralende ogen aan keek, "maar sommige kunnen leuk zijn!" uiteindelijk arriveerde ze van de muur en keek Daisuke naar de nieuwe poortwachters. "Ridder Daisuke Yudai, ik ben hier om mijn paard op te halen," zei hij waarna de poortwachters hem nog even bekeken voordat ze de poort rustig lieten zakken. "zullen we de prinses vandaag weer tegen komen?!" begon Akira toen weer eenmaal ze weer veder begonnen te lopen. "ik zou er maar niet teveel op hopen, daarbij komen we niet voor een gezellig theekransje," antwoordde de zilveren rider zonder naar zijn schildknaap te kijken.

Ai

Ik was vroeg op en kleedde me aan "hmm tijd voor ontbijt" ik rende door het raam en sprong op het dak van de buren waar ik me even goed uitrekte ik rende door tot ik bij de rijke buurt uit kwam glipte ik een huis in en steelde eten uit de keuken ik had een knapzak gemaakt waar ik alles in deed en ging terug naar mijn eigen wijk waar ik door de straten liep waar arme mensen zaten te bedelen voor esn beetje geld of eten ik probeerde alles wat ik had op te delen en iedereen in de straat een beetje te geven daarna ging ik terug naar huis waar ik mijn laaste broodje op had en een half flesje melk dronk, toen ik klaar was klom ik op het dak voor wat rust

zodra ze uiteindelijk de poort hadden gepasseerd, liepen ze langs de muren naar de stallen waar nog enkele andere ridders hun paarden aan het klaar maken waren. sommige groette hun nog en terwijl Akira ze vrolijk terug groette, liep Daisuke zwijgend door naar de stal van Balistro. "vol zijn bak even aan," zei hij tegen zijn schildknaap voordat hij de stal van Balistro in liep. "wakker worden, het is tijd om aan t werk te gaan," riep hij waardoor de hengst verstoord uit zijn slaap wakker werd en draaide zich met een dreigende blik in zijn ogen om. terwijl Daisuke de bruine vacht wat begon te verzorgen, brieste het paard wat geïrriteerd naar hem.

toen Daisuke hem maar weer gevraagd had om de voederbak aan te vullen, draaide hij zich al om om naar de achterkant van de stallen te lopen waar de zakken met voer stonden. nog voordat hij weg liep, nam een bewegende staart, met bruine en witte strepen zijn aandacht en hij keek omhoog waar hij de kleine panda soort zag. "goede morgen~" zei hij vrolijk, maar op een zachte toon zodat Daisuke hem niet zou horen. "ik moet weer wat voer halen, wil je mee?" keek hij het diertje met een glimlach aan

toen hij op zijn schouder gesprongen was, kriebelde hij hem eerst nog even een paar seconden onder zijn witte kin voordat hij langs de stallen naar achteren liep. enkele andere ridders die hem met de panda op merken, keken hem wat verbaast aan. "je moet trouwens wel op passen," begon hij toen zodra ze uiteindelijk bij e voerzakken waren aangekomen. "er word gezegd dat er vannacht 2 mensen door de poort gekomen zijn zonder dat iemand eigenlijk wist wie ze waren. dat betekenen 2 dingen, dat ze een gevaar kunnen zijn omdat niemand precies weet wie ze waren, en dat het een gevaar kan zijn dat de nachtdienst van het bewaken van de poort best makkelijk langs te komen is," zei hij, "vandaag of morgen breekt er nog iemand in in het kasteel," zei hij terwijl hij een van de zakken open deed en er een schep voer uit haalde