Risk to Take

hij gaf haar nog even een klein knikje toen ze hem bedankte en toen akira uiteindelijk begon te spreken, keek hij zijn schildknaap aan. toen de prinses zei dat ze hier weg moesten, knikte hij weer. "het zou te lang zijn om in een keer het land uit te gaan, dus laten we zorgen dat we in dit geval zo ver mogelijk in het bos komen, daar zullen we ook minder opvallen," zei hij

toen de prinses haar paard ging halen om haar vervolgens in de stallen klaar te maken, draaide hij zich nog even om naar Akira. "je zou eens de situatie moeten lezen. we zitten niet echt in n situatie waarbij je zo over vrolijk hoort te doen," zei hij voordat hij Balistro van de boom los maakte. hij klom toen terug op het zadel en leidde hem richting de stallen. "zo bedoelde ik het niet," liep Akira achter hun aan, "ik ben gewoon enthousiast over het feit dat we vaker met de prinses kunnen omgaan." "wen er maar niet aan, het is niet dat we dit doen zonder een reden," zei hij en zodra ze bij de stallen aangekomen waren, klom hij weer van het zadel af en liep hij meteen door naar de stal van Balistro om nog iets uit een dunne kist, die achter op een hoge plank stond, te pakken

toen Daisuke van het zadel af klom en vervolgens de stal in liep, nam hij Balistro ever voordat hij koppig zou zijn om van ze weg te stappen omdat hij miss niet mee wilde gaan. toen hij Yuno wat tegen haarzelf begon te praten, draaide hij zich om, "daarbij staan we allemaal aan de zelfde kant, niet waar?" zei hij weer met een grote grijns op zijn gezicht voordat Daisuke met een wit doek de stal uitgelopen kwam.


stilletjes hoorde hij wat er buiten gezegd werd maar schonk er niet veel aandacht aan. hij opende de kist voordat hij wat spullen, die in een doek gewikkeld waren, uit de kist nam. hij sloot de kist weer en liep terug naar buiten waar hij Akira's woorden hoorde. stilletjes keek hij hun beide aan terwijl hij rustig wachtte tot ze klaar waren met hun gesprek, al had het misschien toch niet veel uitgemaakt. toen hij hun aandacht toch had, legde hij het doek voorzichtig op de grond. hij nam de 2 uiteinde van het doek vast voordat hij het doek uiteindelijk openvouwde. "ik heb dit een tijd lang bewaard omdat ik er zeker van was dat het ooit nog wel van pas zou komen," zei hij nadat het doek uiteindelijk de, iets verouderde maar nog bruikbare, wapens onthulde.

"Zo'n vermoedde had ik dus al," zei hij met een klein zuchtje nadat de prinses vertelde dat ze niet met zulke wapens over weg kon. "Ik ben bang dat je niet veel keuze heb," zei hij, "al beloof ik je om mijn best te doen om het te voorkomen, weet ik zeker dat er een moment komt waarbij ik niet in staat ben om je te helpen." Rustig vouwde hij de doek weer over de wapens heen, "ik zal het je maar moeten leren," zei hij nog voordat hij haar nog even bekeek. "Als je misschien wat zadeltassen hebt, zou het handig zijn als je die wilt pakken. Als je niet met zware wapens op je rug wilt zitten," zei hij, het doek zou te klein zijn om met de wapens rond zijn torso te knopen.

"Nou, ik lus nog wel een wijntje voor we vertrekken," haalde hij zijn schouders op toen ze vroeg of alles in orde was. Hij verdeelde de wapens uit de doek toen over de tassen en liep toen uiteindelijk terug naar Yuno. "Maar dat zal er denk ik niet van komen," maakte hij zijn zin af toen hij voor haar stond en rustig rustig de doek om haar hoofd heen deed. "We willen niet dat onze prinses ontdekt werd nog voor we buiten de muren zijn," zei hij al laatste, niet alleen om zijn 'wijn grap' te eindigen maar ook de reden van de doek.

"natuurlijk, zulke afstanden zal hij elke dag niet kunnen lopen," zei hij waarbij Akira hun even wat mopperend aan keek, "ik kan veder lopen dat jullie waarschijnlijk denken," zei hij voordat Daisuke een wenkbrauw op trok. "dus je loopt liever met de grote kans dat je ver achterop raakt en jou als eerste kunnen grijpen?" meteen keek Akira weer op, "ik ga achterop!" zette hij toen weer zijn big smile op voordat hij meteen achter het zadel van Balistro klom. Daisuke keek hij nog even aan voordat hij langs Yuno naar de poortwachters vederop keek, "geef me een momentje," zei hij toen voordat hij rustig richting de poort en dr poortwachters liep

met zijn normale blik liep hij op de poortwachters af, "namens de koning kom ik jullie erop wijzen dat de poortwachters belabberd werk leveren. hij wilt jullie nu spreken in de troonzaal en ik denk dat hoe langer hij zit te wachten, hoe kwader hij zal zijn. ik neem het tijdelijk wel even over," zei hij. de poortwachters keken elkaar nog even aan tot de ene Daisuke wat verdacht aan keek. "1.. .. 2.. .. 3.. .." begon Daisuke toen te tellen om ze duidelijk te maken dat ze de tijd alleen maar aan het rekken waren. de 2e tikte de eerste poortwachter toen aan voordat ze zonder nog wat te zeggen, meteen naar de ingang van het kasteel rende. Daisuke keek ze nog even na voordat hij zich naar de poort draaide. hij draaide aan de hendel wat de kettingen en de poort omlaag liet zakken. zodra de poort plat over de gracht lag, draaide hij zich weer om en liep hij weer op het gemakje terug naar de andere

Nadat hij terug bij ze aangekomen was, zette hij zijn voet in de beugel en klom hij op het zadel. "We kunnen gaan," zei hij voordat hij de teugels van Balistro's manen nam en balistro uiteindelijk al richting de poort begon te stappen. Buiten de muren ging hij in een galop en leidde Daisuke hem de snelste weg uit het dorp

zodra ze uiteindelijk via een verlaten pad het dorp uit waren, bracht hij Balistro terug tot stappen. Akira keek toen even over zijn schouder om te zien of Yuno en Adella ze nog volgde, nu Balistro weer rustig stapte, kon hij dit doen zonder van het paard af te vallen ofzo. Daisuke zweeg terwijl hij recht voor zich uit keek. achter een simpele rij bomen, was een kale vlate tezien. het begon eerst nog met hoog gras, wat veder op al weer veranderde in een kale, bruine grond die niet eens bij gehouden zou zijn.

simpel haalde hij zijn schouders op, "als je liever hebt dat ik je bescherm van wat stof en viezigheid dan het krijgen van een zwaard of een mes tegen je keel, vind ik het best. minder moeite," zei hij voordat hij haar aan keek, "we zijn buiten, de bomen en grond worden niet elk uur schoon gemaakt zoals de gangen en kamers in het kasteel, het is niet gek dat jijzelf of Adella vies word. En het zal al helemaal niet de enigste keer zijn."

Met een enotieloze blik, haalde hij even een wenkbrauw op toen ze haar paard sneller lied stappen. Niet dat hij er meer aandacht aan schonk, Balistro was juist degene die zich uitgedaagd voelde en een snellere loop pas aan nam. "Balistro!" riep Daisuke hem waarschuwend terwijl hij de teugels wat terug trok, niet dat het veel hielp.

toen Balistro ze weer inhaalde, kreeg Daisuke eindelijk de controle weer terug waardoor hij Balistro nog net kon tegenhouden om niet in een draf te gaan. hij keek toen wat met een verveelde blik naar Yuno, "nu is het wel weer leuk geweest," klaagde hij wat toen hij zag hoe ze haar lach moest in houden.